Маст киши қариядан сўради:
— Отахон, Эшмат қаерда яшайди?
— Ие, Эшмат ўзингиз-ку, болам?
— Биламан! Сиз менга уйим қаердалигини айтворинг?!
***
-Уйингизга ўғри кириб, ҳамма нарса ағдар-тўнтар бўлиб ётганини кўрган экансиз, нега тезда бизга хабар бермадингиз?
-Аввалига хабар бермоқчи бўлдим, аммо кейин…
-Хўш, кейин нима бўлди?
-Кейин эрим ишдан қайтиб, бирорта тоза кийим ахтарган бўлса керак, деб ўйлабман.
***
-Мен уйланадиган бўлсам, – деди бир йигит керилиб, – кўпгина қизлар бахтсиз қолишади!
-Нечта қизга уйланмоқчисан ўзи?
***
-Хўш, кеча ота-онангда қандай таасурот қолдирибман? – сўради йигит бўлажак рафиқасидан. -Билмадим, – деди қиз тортиниб, – ҳали дадам ҳеч нарса дегани йўқ. ойим эса дадамнинг гаплари нотўғрилигини исботлаш учун биринчи бўлиб гапиришларини кутяптилар.
***
-Замоннинг зайлига қарангки, ўта кетган аҳмоқ йигитлар энг гўзал қизларга уйланишади.
-Гапларинг тўғри, дўстим. Қара, хотининг қанчалар гўзал, қанчалар доно….
***
Бир йигит қайнонасини дафн этиб, уйга қайтаётганида бир ғишт томдан кўчиб, унинг бошига тушди. Йигит бошини силаб, осмонга қаради:
-Бу дейман кекса ажина кўмилганига ярим соат бўлмай осмонга чиқиб олибди-да!
* * *
-Агар мен бошимни пастга, оёқларимни тепага қилиб турсам, қонимнинг барчаси бошга қуйиладими?
-Албатта, шу билан бирга қон босимингиз ҳам ошиб кетади.
-Шундай экан, нега тик турганимда қонларим оёқларимда тўпланиб қолмайди?
-Чунки оёқларингиз ичи бўм-бўш эмас-да!
* * *
-Доктор, мен ҳеч нарсани ёдда тутолмайман, хотирам заифлашиб боряпти.
-Хўш, буни исботлаш учун биронта мисол келтиринг.
-Мисол дейсизми нимани исботлаш учун?
* * *
Доктор беморга деди;
-Текширув хулосаларига келсак: оёқларингизга сув тўпланибди, буйрагингизда тош бор. Томирларингиз деворлари торайган кўринади.
-Вой-бў, – деди бемор кулиб, – энди миямдан қум топсангиз, бемалол қурилиш бошлаб юборсак бўларкан.
Comments are closed