Болалигимиздаги энг ёқимли манзара — тонгда уйқудан уйғонганимизда ҳамма ёқни қоплаган оппоқ қор эди. Эртаклар оламига тушиб қолгандек қувонардик.  Қуйидаги суратни кўрдиму ўша тонгларни орзиқиб кетдим. Болаликнинг тонглари бошқача экан.  Эҳ болалик, болалик…

Соғинч

Қорларга ботиб-ботиб юргим келяпти она,

Яхмалакда умбалоқ ургим келяпти она,

Музлаб қолсин қўлларим, шишадай қотиб қолсин,

Куҳ-куҳласанг индамай тургим келяпти она.

Калиш тишин атайлаб силлиқлаган қизингман,

Сендан бекитибгина музлар еган қизингман,

Ўйинларга берилиб, оқшом келган қизингман,

Кўрмаганга олганинг кўргим келяпти она.

Ҳаммадан эрта туриб ва кеч ётган тунингни,

Ухлаб қолсам сездирмай эркалаган қўлингни,

Дадангга айтаман, деб айтолмаган кунингни

Гаштини қайта-қайта туйгим  келяпти она.

Қорларга ботиб-ботиб юргим келяпти она,

Совуқ қотиб, сандалга киргим келяпти она,

Иссиқ нонни қаймоққа қориб-қориб берсангу,

Паловдай ошаб-ошаб егим келяпти она.

Юлдуз ўчмай печкада ёнарди юлдузларинг,

Чирс-чирс этган қўшиқдан уйғонарди қизларинг,

Офтобаларда иссиқ сувлар билан сийладинг,

Бағримда сув иситиб, қуйгим келяпти она.

Аму ва Сир сийлашни сендан ўргангани рост,

Тоғлар мағрур ўйлашни сендан ўргангани рост,

Қорлар унсиз йиғлашни сендан ўргангани рост,

Мен ҳам қордек кавушинг ўпгим келяпти она.

Нурхон Элмирзаева.